Konaklı Masör Bayan

Konaklı Masör Bayan Lancashire bana artık dayanılmaz geliyordu, en müşfik davranışlar bile gaslımde soğuk bir sadaka havasına bürünmüştü. Tek dostumun evinde bile beni bu hayırseverlikle neşelendirmeye çalışıyorlardı. Yine de yanında yaşamış olduğum aile dostumuz bana çok adil davrandı, borçlar ve cenaze masrafları karşılandıktan sonrasında elimde avucumda kalan ufak tefek şeyleri paraya çevirmemi sağladı ve köyden ayrılırken tüm servetimi teslim etti. Esasen tüm mal varlığım hafifçe bir sandığa yerleştirilmiş çok az sayıda elbise ve bir kese içinde sekiz gineyle on yedi gümüş şilinden ibaretti. O zamana dek bir arada görmediğim kadar büyük bir hazineydi bu, bitip tükeneceği mümkünlığını aklım asla almıyordu.

Hakikaten de kendimi yüklü bir servetin sahibi olarak görme mutluluğuna kaptırmıştım. Ve parayla beraber verilen dünya kadar zekice öğüt bir kulağımdan girip öbüründen çıkıverdi. Böylece Londra’ya giden yolcu arabasında Esther’le benim için yer ayırtıldı. Sevinç ve üzüntü karışımı bir iki damla gözyaşı döktüğüm oldukça önemsiz bir veda sahnesinden sonrasında yola koyuldum. Önemsemediğim için yolda başıma gelenleri, sarhoş arabacının beni süzmesini. Bazı yolculara bana oynanan ve koruyucum Esther’in açıkgözlülüğü yardımıyla alt edilen oyunları atlamayı yeğliyorum. Hakkını vermem gerekirse Esther bana bir anne gibi göz kulak oldu fakat hem de bu korumadan ötürü payını da alıyor, tüm yol masraflarını bana karşılatıyordu. Bense bu yükü canı gönülden taşıyor, üstüne üstlük bir de kendimi ona minnettar hissediyordum.

Konaklı Masör Bayan

Konaklı Masör Bayan Aslına bakarsak Esther, aldatılıp kazıklanmamamıza özellikle dikkat ediyor, olabildiğince tutumlu davranıyordu. Altı atın çektiği fakat yine de ağır aksak giden arabamızla Londra şehrine bir yaz akşam deliğinin geç saatlerinde varabildik. Kalacağımız hana giden geniş sokaklardan geçerken arabaların gürültüsü, telaşlı yaya kalabalığı, dükkân ve evlerin görünümü beni hem şaşkına çevirdi. Aynı zamanda hoşuma gitti.Vardığımızda, eşyalarımız otomobilden indirilip bizlere teslim edildiğinde. Seyahat süresince bana olabildiğince sevecenlik gösteren, yiyeceğim ser-semletici darbeye beni hiçbir ön uyarmayla hazır‐ lamayan, bu bilinmedik diyarda tek dayanağım, dostum diyebileceğim. Koruyucum Esther Davis sanki ona yük olacağımdan korkarmış benzer biçimde, aniden garip ve soğuk bir tavır takınınıverdiğinde nasıl şaşırdığımı, incindiğimi tahmin edin! Güvendiğim, daha önce hiç o anki kadar ihtiyaç duymadığım

Esther, yardım ve desteğini sürdürmeye devam edeceği yerde, yolculuğumun sonuna beni sağ salim ulaştırdığı için verdiği sözleri yerine getirdiğini düşünüyordu herhalde. Bu tutumunun doğallığı ile ayrılmak üzere beni ku‐ caklamaya girişti. Bense öyle sarsılmış, öyle altüst olmuştum ki beni getirdiği bu yer hakkında bilgisi ve deneyimine bağladığım. Umut yahut beklentilerimden söz edecek ne cesaretim, ne de mantığım kalmıştı. Ben bu şekilde nutkum tutulmuş, sersemlemiş şekilde dikilip dururken kuşkusuz Esther bu halimi veda etmenin üzüntüsünden öte bir şeye yormuyordu. Verdiği kısa öğüt, endişelerime ancak hafifçe bir teselli sağlayabildi.